Budowla:

W roku 1723 wzniesiono „budynek w parku”, który najpierw przeznaczony był na „Szkołę Rycerską”, ale następnie zwał się Tummelhaus” (Worbs s.128).

Kronikarz Gerber nazywa go „piękną obcokrajową willą, otoczoną wałem(szańcem), fosą i ze zwodzonym mostem (s.1033). Później była w nim tkalnia sukna kupca Petriego , a od 1812 zakład psychiatryczny.

Część środkowa trzyskrzydłowej budowli jest dwukondygnacyjna o bogatym układzie ścian zewnętrznych, środkowe spośród siedmiu osi odgięte o łuku obniżonym. Na szczycie części północnej – wysuniętej dlatego w formie łuku – dobudowano założoną na planie kwadratu klatkę schodową.

Na zachód w licu środkowej budowli przylegające równej wysokości trzykondygnacyjne skrzydło, w którego środku zaczyna się drugie dostawione pod kątem prostym dłuższe skrzydło, zamykając ze zburzonym (widocznym na planie parku z XVIII wieku i u Jachne) przeciwnym skrzydłem głęboki dziedziniec.

Na miejscu tego południowego skrzydła dostawiono w 1863 roku budynek o liniach prostych. Dachy dwuspadowe tworzące trójkątne połacie boczne, te na skrzydłach załamane. Budowla środkowa posadowiona była prawdopodobnie swobodnie, dopiero później dobudowano klatkę schodową i skrzydła, na co wskazują odmienny układ i linie przecięcia.

Wygląd zewnętrzny:

Budowla środkowa ma od strony parku kondygnację cokołową z oknami piwnicznymi. W obydwu głównych kondygnacjach schodkowe pilastry z ciosów i załamane belkowanie, na górze z metopami. Okna na dole prostokątne, umieszczone w otwartych łukach koszowych, będących prawdopodobnie pierwotnie podcieniami; na ich szczycie zworniki z maszkaronami. Na górnej kondygnacji i przy bocznych osiach wgięte gzymsy okien o obniżonych łukach z uszakami.

Podobnie po stronie północnej, ale skromniej. Klatka schodowa ma tak jak i skrzydła na wszystkich stronach płaski układ tynku z pionowymi i poziomymi pasami. Osie okien w kierunku końców skrzydeł ułożone w coraz gęstszym rzędzie.

W narożniku północno-zachodnim wjazd o łuku półkolistym.

Wnętrze:

Górna kondygnacja załamanej części środkowej zajęta jest całkowicie przez główną salę, która jako jedyna się zachowała. Prosty sufit o obramieniu stiukowym, kominek kamienny z uszakami i nasadą w formie muszli z motywem roślinnym w kształcie akantu z okresu wybudowania obiektu. Malowidła ścienne autorstwa Thola ,1929 rok. W części północnej przesklepiony przedsionek przed schodami, prowadzącymi trzema biegami wokół rdzenia muru.

Na południe naprzeciw środkowej osi dwukondygnacyjny otynkowany budynek z ciosami w kondygnacji przyziemnej, wybudowany w 1835 roku.

Starsza willa (pałac letni) ukazana jest w ciągu murów miejskich na rycinie Prünscha. Był to skromny dwukondygnacyjny budynek o dwuspadowym dachu i występem w środku od strony pól. Prawdopodobnie XVI wiek.